Ik dacht : “Als natuurfotograaf moet je op zijn minst één keer het Hallerbos bezoeken.” En zo geschiedde.
We vertrokken redelijk laat in de namiddag. Ik wou de avondzon, maar ook vooral zo weinig mogelijk toeristen.
Toen we aankwamen dacht ik “Oh my God!”. De parking stond behoorlijk vol.
Maar gelukkig zag ik veel meer mensen uit het bos komen, dan het bos intrekken.
Maar toch, ongelooflijk veel nationaliteiten kruisten ons pad. Chinezen, Japanners, Amerikanen, Engelsen, Fransen, …. Dit allemaal voor een “blauw bloemetje”.
Een man was familiekiekjes aan het maken tussen de hyacinten op een plaats waar duidelijk was aangegeven dat de natuur vraagt dit niet te doen. Maar tevergeefs de man deed rustig verder en reageerde verontwaardigd dat ik hem hierover aansprak. Ik had geen zin in een discussie voor dovemansoren en liep verder het bos in langs de aangegeven route.
Langzaam verschenen er meer boshyacinten en al snel werd je overweldigd door de natuurpracht. De beelden spreken voor zich. Geniet ervan.
Naarmate de avond viel, wandelden we terug richting de auto.
Ik dacht bij mezelf, het zou super zou zijn een ree te spotten tussen de hyacinten.
En ja hoor, op een afgelegen plaats in het bos zagen we een ree zich wat schuchter voortbewegen door een zee van hyacinten.
Voldaan reden we terug naar huis. Nagenietend van dit jaarlijks natuurverschijnsel.